குறுகிய விதி

குளிர்ந்த சுவரோடு அவளை வைத்து அழுத்தி முத்தமிட்டான். உடல் விதிர்க்க அவள் முத்தங்களை வாங்கிக்கொண்டேயிருந்தாள். அது நடுநிசி என்று அவள் அறிந்தாலும் அவள் உடலை அவள் வீட்டிற்கு அழைத்துச்செல்ல இயலாத படிக்கு காமத்தழுவல் அவளை வலைவலையாகக் கட்டிப்போட்டிருந்தது என்பதை அவள் அறிவாள். அவள் உதடுகள் அர்த்தம் அறியா வார்த்தைகளை முனுமுனுத்துக்கொண்டேயிருந்தன.

நீருக்குள் மூழ்கி நீந்தும்போது காற்றை உள்ளிழுத்து வெளியிடும் காற்றுப்பையைப்போல அவள் உடலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தாள். இருவரும் சில கணங்களுக்கு மட்டுமே தமது விழிப்பு நிலையை இழக்கமுடிந்தது. ஆரம்ப முத்தங்களில் அவள் அடர்ந்த கிளைகளையுடைய ஒரு மரத்தைப்போல அவன் மூச்சுக்காற்றில் சிலிர்த்துப்போவாள். பின்தான் காற்றுக்குள் மூழ்கி எழும்பும் காற்றுப்பையைப்போல. உடலில் ஊறும் பரவசம் வடிந்து மொத்தமாய் வெற்றிடம் எழும்பும் வரை அவனை அனுமதிப்பாள். பின் அவனை புறம் தள்ளி நேரமாகிவிட்டதைப்போல அவசரமாய் உடையை சரிசெய்து கொண்டு வெளியேறிவிடுவாள். கொள்ளையடித்துச் செல்வதைப்போல.


அவள் வெளியேறினாள். இரவு ஒரு மணியை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. சாலைகள் ஆங்காங்கே விளக்குக்கம்பத்திலிருந்து ஒளியைக் கொட்டி ஒரு தீவையும் இருளின் பக்கம் பயம் நிறைந்த ஒரு மர்மத்தையும் ஏற்படுத்தியிருந்தது. வேகவேகமாக நடந்தாள். வியர்த்துக்கொட்டி உடைகள் உடலோடு ஒட்டிக்கொண்டன. சாலை நீளமாகிக்கொண்டேயிருந்தது. சில நிமிடங்களாய் நடந்து கொண்டேயிருக்கிறாள். ஒரு மனித நடமாட்டமுமே இல்லாமலிருந்தது. தன்னோடு ஒட்டிக்கொண்டு ஊதுவர்த்தியைப்போல கமழ்ந்து வெளியேறிக்கொண்டிருந்த அவனது வாசனையை அனுபவிக்கமுடியாமல் அச்சம் அவளுக்குள் பெருகிக்கொண்டேயிருந்தது. அந்தச்சாலையின் முனையில் இடது பக்கம் திரும்பி ஐந்து நிமிடங்கள் நடந்தால் போதும் தனது அறையைச்சென்று சேர்ந்து விடலாம். அப்படி எண்ணும் போதே அந்தத் தெருவின் முனையில் ஓர் ஆள் கொஞ்சம் தடித்த உடலுடன் நெஞ்சில் புரளும் தாடியுடன் சுமக்க முடியாத கனமாய் உடலை தூக்கிக்கொண்டு நடந்து வருவதைக்கண்டாள். இதயத்தின் துடிப்பு ஒரு கணம் நின்று மீண்டும் துடிக்கத் தொடங்கியது.


நின்றாள். அவ்விடத்திலிருந்து வந்த திசையிலேயே நடக்கலாமா என்று எண்ணும்போதே கால்கள் விரைவெடுத்து நடையைத் தொடர்ந்தன. அந்த ஆள் நெருங்கி வந்து கடந்தான். ஒரு பெரும் காற்றை எழுப்பிக் கடந்ததைப்போலிருந்தது அந்நிகழ்வு. கடந்ததும் திரும்பிப்பார்த்தாள் ஒருமுறை. அந்த ஆள் அவளைப் பொருட்படுத்தியது போலவே இல்லை.


அறையைச்சேர்ந்தாள். நெஞ்சின் படபடப்பு அடங்கத் தண்ணீர் குடித்தாள். வியர்வை அடங்கும் வரை சுவரில் சாய்ந்திருந்தாள். மெல்ல தன் மீது கொடி போல படர்ந்திருந்த விமலனின் உடலை மீண்டும் உணரத்தொடங்கினாள். கைகளும் கால்களும் தாழிடப்பட்டதைப்போல உணர்ந்தாள். பெருமூச்சுக்குள்ளும் வியர்வை நதிக்குள்ளும் உடல் சிக்கித் தவித்தது.


அவனுடன் மூன்று வருடங்களாக இவ்வுடல் பழக்கம். தவிர்க்க முடியாமல் இருந்தாலும் விட்டுவிட முடியாமலும் அவனை மீண்டும் மீண்டும் தேடிச்சென்று அவனுக்கு உடலைத்திறந்து கொடுத்து பெரு வெள்ளத்தை சந்தித்து திரும்புவது ஒரு பழக்கம் போல் ஆகியிருந்தது. சமயத்தில் தன் மீதே ஓர் இரக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. உடலை கழுவி அகற்ற முடியாத அளவுக்கு ஒரு கரிய மச்சத்தைப்போல ஒட்டிக்கொண்டது அவன் உறவு. நாளடைவில் துருத்திக்கொண்டிருந்ததைப் போலவும் இருந்தது.


ஒரு தோழியின் கல்யாணத்தில் விமலனை சந்தித்தாள். அவளின் தோழி வசந்தியின் சகோதரனின் நண்பன். எளிய அறிமுகங்களுக்குப்பிறகு இருவரும் விலகினாலும் சிறிய தூரங்களிலிருந்து ஒருவரையொருவர் மீண்டும் மீண்டும் கண்களைத்தேடி சந்திக்கும் சில தருணங்களுக்குப் பிறகு அருகில் வந்து புன்னகைத்துக்கொண்டே அமர்ந்தான். நெஞ்சுக்குள் ஒரு தறி ஓடுவதைப்போல காற்று படபடத்தது. வரிகளற்ற நூல் பாயாத தறியைப்போல வெறுமனே படபடத்தது.

‘ஒங்க கண்களுக்கு என்னை பக்கத்துல இழுக்கிற சக்தி அதிகம்’
வெறுமனே புன்னகைத்தாள்.
’ஒங்களுக்கு நான் இருக்கிறது அசௌகரியமா இருந்துதுன்னா போயிடறேன்’ அரங்கத்தில் மெல்லிய திரை இசை ஒலிக்கத்தொடங்கியிருந்ததால் அவன் கொஞ்சம் உரத்துப்பேசினான்.
‘இல்லை.’ அவசரமாக மறுத்தாள்.’நாம வெளிய இருக்கிற புல்வெளிக்குப்போயிடலாம். அங்க இருந்து பாட்ட கேக்கிறதுக்கு நல்லா இருக்குமுன்னு நெனக்கிறேன்.’

புல்வெளிக்கு இறகு முளைத்தத்தைப்போல காற்று வீசியது. அவள் அந்த திருமண நிகழ்வுக்காக கட்டியிருந்த புதுப்புடவையும் சிறகு விரித்தாற் போல பறந்தது. அந்தச் சிறுகணம் தான் அவனை காம வெளிக்குள் இழுத்ததாய் பின்பு சொல்லியிருக்கிறான். நெருங்கியமர்ந்து அவளைக்கேட்காமலேயே அவள் தோள்மீது சாய்ந்தான். அவளை அந்த நெருக்கம் இளக்கியது. முழங்கால்களைக்கட்டி யமர்ந்து புடவை விளிம்பை அடக்கிக்கொண்டிருந்தாள். அந்த உடையலையில் இருவரும் நெடுந்தூரம் பயணித்தது போல இருந்தது.


அறைக்குள் திரும்பி நீண்ட நேரத்திற்கு அவனது நெருக்கத்தை நினைத்து நினைத்துப்பார்த்து கசடு பிழிந்தாள். ஒருவித மயக்கமும் அயர்ச்சியும் மாறி மாறி ஏற்பட்டுக் களைத்துப்போய் உறங்கிப் போனாள். கனவில் தான் ஒரு மரமாகி நகர முடியாமல் சாலையோரம் நின்றுபோனாற்போலவும் காற்று வேகமாய் வீசி மரத்தை நிலத்திலிருந்து பெயர்க்க முயல்வது போலவும் உணர்ந்தாள். தான் மரத்தின் அடிமுடி போல மாறியிருந்ததையும் வானின் நீல நிறம் பின்னணியில் விரிய அதற்கு முன்பாய் பச்சையாய் மரத்தின் கைகள் விரியத் தவிப்பதாய் உணர்ந்தாள். பெயர்ந்து விழ இருந்த கடைசி நிமிடத்தில் விழித்துக்கொண்டாள். விடிந்திருந்தது. வானம் சிவந்திருந்தது. எரிக்கும் வெயிலுடன் சூரியனின் முகம் அவளின் ஜன்னலுக்கு வெளியே ஏறிக்கொண்டிருந்தது.

எழுந்து அலுவலகம் போகும் முன்பு அம்மாவுக்கு தொலைபேசியில் தான் கண்ட கனவைப்பற்றிப்பேசவேண்டும் என நினைத்துக்கொண்டாள். விமலன்
அழைத்தான். சந்திக்க அவளின் அறைக்கு வருகிறேன் என்றான். அவள் வேண்டாமென மறுத்தாள். எங்கேயாவது தியேட்டரில் சந்திக்கலாம் என்றாள். இரண்டு மணிக்கு வெயிலிலும் வியர்வை மர்ம தேசத்தை நனைக்கவும் தியேட்டர் சென்று சேர்ந்தாள். அது ஓர் ஆங்கிலப்படம். அவளின் இடது புறம் அமர்ந்து கொண்டு வலது தோளின் வழியாக அவனது கை வழிந்து அவள் மார்பகத்துடன் விளையாடிய வண்ணம் இருந்தது. அவளின் வெட்கமின்மை அவளை குருடாக்கியது. திரையில் என்ன ஓடியது என்பது அவள் மனதில் பதியவே இல்லை. திரைப்படம் முடியும் முன்பு இருவரும் வெளியேறினர்.


‘நாம ரெண்டுபேரும் சந்திக்க ஒரு எடம் வேண்டும். சொல்லுங்க.’ என்றான். தனது வீட்டின் சொந்தக்காரர் குடும்பம் அடுத்த வாரம் இறுதியில் ஊருக்குச்செல்கிறார்கள். அப்பொழுது ஓர் இரவு அவன் வந்து தங்கலாம் என்று கூறினாள். அவன் அந்த நாள் வரை ஒரு முறை கூட அவனை அழைத்துப்பேசவில்லை என்பது அவளுக்கு கொஞ்சம் எரிச்சல் ஏற்படுத்தியது. தானே அழைத்துப்பேசவும் தயக்கமாக இருந்த்து.
நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின் அவன் அழைத்ததும்,
‘ஏன் கூப்பிடவேயில்லை?’
‘நாம தான் சந்திக்கப்போறோமேன்னு இருந்தேன்.’
‘அப்படின்னா வெறும் செக்ஸுக்குத்தான் அப்படித்தான?’
’அதுக்குந்தான்’
’இல்ல. இன்னைக்கு வந்து எங்கூட இருந்தீன்னா பெறகு என்ன மொத்தமா மறந்துடுவ.’
வாதம் வளர்ந்தது. எரிச்சலுடன் தொலைபேசியை அமர்த்தினாள். ஞாயிறு முழுக்க நீண்ட நேரம் படுத்திருந்தாள். ஏதேதோ வாசித்தாள். உடலின் இச்சை தீவிரமாகிக்கொண்டேயிருந்தது. உடலை அவள் துல்லியமாய் புரிந்து கொள்ள தன்னை அனுமதித்தாள்.
@

’கொழந்த பெத்துக்கறதுக்காக மட்டும் பொம்பளங்களோட செக்ஸ் வச்சுக்கிற ஆம்பிளயா நீங்க?’ அந்தக் கேள்வியில் ஆனந்த் திடுக்கிட்டான். ’நீ செய்யுற வேலைக்கு இது அவசியமா என்ன?’ அவள், தான் ஒருமையில் அழைக்கப்படுவதை விரும்பவில்லை என்று கூறினாள். பின் அவள் வந்திருக்கும் வேலை முழுமையாகத் தொடர அது ரொம்ப அவசியம்னு கூறி கேட்டக் கேள்வியையே திரும்பக் கேட்டாள். ‘இல்ல. ஆனா என் ஒய்ஃப்க்கு செக்ஸ் ரொம்ப போரடிக்குதுன்னு சொல்றா. யாரோடயும் போனாக்கூட அவளுக்கு அது பிரச்சனையில்லன்னு சொன்னாள். அதான்..’,... வீட்டை அவள் சுற்றிப்பார்த்தாள். புகைப்படத்தில் அவன் அவள் மனைவி ஒரு மகள் மகனுடன் புன்னகைத்துக்கொண்டிருந்தான். குளிரூட்டப்பட்ட அந்த அறையில் அவன் மல்லிகை மலர்களைத்தூவி மெத்தையில் நறுமணம் படரவிட்டிருந்தான். அவளுக்கு எரிச்சலாய் இருந்தது.


தொலைபேசியில் அழைக்கும்போது ‘இது சந்திரன் மையமா?’ என்று கேட்டான். அவள் ஒங்களுக்கு என்ன வேணும் என்று கேட்டதும், ‘தான் அந்த மையத்தின் நுகர்வாளர்’, என்று தெரிவித்ததும் மற்றெல்லா விவரங்களையும் சேகரித்துக்கொண்டாள். அந்த நாள்தான் அவள் தனது முதல் நுகர்வாளரை சந்திக்கச்செல்கிறாள். அந்தப் படபடப்பும் திகிலும் தயக்கங்களும் நிறைந்திருந்தன. ஒரு கைத்தறி சுடிதாரை அணிந்து கொண்டாள். மெல்லியதாகப்பரவும் நறுமண திரவத்தை தெளித்துக்கொண்டாள். இந்த நிறுவனம் பெண்களை ஆண்களுக்கு நாகரீக வடிவில் அறிமுகம் செய்தது. இவளுக்கு இந்த வேலையில் ஆர்வம் இருக்கிறதா என்று ஓர் அந்தரங்கக் கடிதம் அலுவலக மேலாளரிடமிருந்து வந்ததும் அவளுக்கு எந்த தயக்கமும் இல்லை. ஏனெனில் அந்த மேலாளர் ரஞ்சனி அவளுடன் நெருங்கி நீண்ட காலம் பழகிய பின்பு தான் இதை வெளியிட்டார். ரஞ்சனிக்கு ஐம்பது வயதிருக்கும். ஒரு புதின எழுத்தாளரும் கூட. இலக்கிய கருத்தரங்குகளுக்காக நிறைய நாடுகளுக்குத் தொடர்ந்து பயணம் மேற்கொள்பவர். எழுத்தில் தீவிரமாக ஈடுபட்டதால் திருமணம் செய்து கொள்ளாமல் வாழ முடிவெடுத்து ஆனால் நிறைய நல்ல ஆண் நண்பர்களைக் கொண்டிருப்பதாகக்கூறினார். வாழ்க்கை சுவாரசியமாக இருப்பதற்கு இந்த நண்பர்கள் தாம் காரணம் என்பது அவர் முடிவு. அவர்கள் எல்லோருக்குமே திருமணம் ஆகியிருந்தது. என்றாலும் மனைவிக்குத்தெரியாமல் இந்த உறவை அவரின் ஆண் நண்பர்கள் தரப்பிலும் தொடரவே விரும்பினர். இவற்றையெல்லாம் அவர் தொடர்ந்து ஹேமாவிடம் பகிர்ந்து கொண்டார் என்றாலும் ஏன் இந்தத் தகவலை கடிதத்தில் தெரிவிக்கிறார் என்று கேட்கக் கடிதத்துடன் அவர் அறைக்குச் சென்றாள்.

அவர் எதிரே ஒரு நாற்பது வயது ஆள் அமர்ந்து உரையாடிக்கொண்டிருந்ததைப்பார்த்த்தும் திரும்ப எத்தனித்தபோது ரஞ்சனி, ’என்ன ஹேமா சம்மதம் தானே?’ என்று கேட்டதும் திணறினாள். ஹேமா தடுமாறுவதைப் பொருட்படுத்தாமல் ஓர் ஒப்பந்தவடிவ பாரத்தை அவள் நிரப்பித்தரவேண்டியிருக்குமென்று கூறிவிட்டு அவருடன் தொடர்ந்து பேசுவதில் முனைந்தாள். நாற்காலியில் வந்து அமர்ந்ததும் தனக்கு இதில் ஆர்வமில்லை என்று தெரிவித்து விடலாமா என்று எண்ணினாள். ஆனால் மனதின் ஆழத்தில் அவளுக்கு அதில் மிகையான ஆர்வம் இருந்ததை உணர்ந்தாள். அதை அப்பொழுதுக்கு மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக்கொள்ளவிரும்பினாள்.

அவள் மேசைக்கு ஒரு கோப்பு அனுப்பப்பட்டது. அதில் கமுக்கம் என்று அச்சிடப்பட்டிருந்தது. அதில் அந்த வேலைக்கான விதிமுறைகள் அச்சிடப்பட்டிருந்தன.
1. அவராக நுகர்வாளரைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்ளமுடியாது. எப்பொழுதும் அந்த நிறுவனமே அந்த நுகர்வாளரைத்தேர்ந்தெடுக்கும் அதிகாரம் உடையது.
2. நுகர்வாளரின் முழு விவரத்தை அறிந்து கொள்ள முயற்சிக்கக்கூடாது. அவருடன் உணர்ச்சிப்பூர்வமான உறவையும் ஏற்படுத்திக்கொள்ளக்கூடாது. அப்படி ஏதும் ஏற்பட்டால் அதன் விளைவுகளுக்கு நிறுவனம் பொறுப்பன்று.
3. நுகர்வாளரின் இல்லத்தில் மட்டுமே அவரைச் சந்திக்கலாம். அவ்வாறு சந்திப்பதால் புறவயமான தொல்லைகளைத் தவிர்க்கலாம். அவ்வாறு இல்லத்தில் சந்திக்கக்கூடிய நுகர்வாளரை மட்டுமே நிறுவனம் அறிமுகம் செய்துவைக்கும்.
4. இதற்கான உரிமத்தொகையை அவர் நுகர்வாளரிடமிருந்து நேரிடையாகப்பெற முடியாது. நிறுவனமே அதை தனது மேற்பார்வையில் கவனித்துக்கொள்ளும். நுகர்வாளரிடமிருந்து பெறும் தொகையில் 60 சதவிகிதத்தை நிறுவனம் பெற்றுக்கொள்ளும்.
5. வாகனம் ஏற்பாடு செய்யப்படும். இரவு, பகல் எந்த நேரத்திலும் நுகர்வாளரை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும் என்பதால் இந்த ஏற்பாடு செய்யப்படுகிறது.
6. இந்தப்பணிக்கென ஒரு புனை பெயரை நிறுவனம் உங்களுக்கு சூட்டும்.
7. வரையறை மீறும் நுகர்வாளரை மிகுந்த கனிவுடனும் பொறுமையுடனும் பணியாளர்கள் கையாளும் படிப்பணிக்கிறார்கள். உதவி தேவைப்பட்டால் அலுவலகக் காவல் பணியாளர்களை எந்த நேரமும் அழைக்கலாம். அவர்களின் தொலைபேசி எண்கள் உங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்.
8. இந்த ஏற்பாடும் பணியும் பெண்களின் உளவியல் மற்றும் அவர்கள் மீது ஆண்களின் அதிகாரச்செயல்பாடு என்ற ஆய்வினை மேற்கொள்வதற்கானது என்பதால் இதில் பணியாளர்கள் முழு ஈடுபாட்டையும் ஒத்துழைப்பையும் அளிக்க வேண்டுமென கேட்டுக்கொள்கிறோம்.
9. வேறு வசதிகளுக்கு மேலாளரை அணுகலாம் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம்.
இந்த விதிகளில் அவளை மிகவும் தொல்லை செய்தது நுகர்வாளர் என்ற சொல் தான். ஹேமாவிற்கு ஏற்கெனவே இந்த விஷயத்தைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ரஞ்சனி அறிமுகப்படுத்தியிருந்ததை உணர முடிந்தது. அதே சமயம் உடல் குறித்த தனது பெண்மையைக் குறித்த அபிப்ராயங்களில் தான் ஒரு கட்டுக்கு வந்திருப்பதாக உணர்ந்தாள். மெல்லிய புன்னகை அவளை அறியாமல் அவளை இழுத்தது. மெல்ல அவளின் உடலையும் மன நிலையையும் பிரித்து வைத்துப்பார்க்கும் பக்குவத்தையும் அனுபவத்தையும் அடைந்திருப்பதாகப்பட்டது. அப்போதே ஒரு பரவசமும் பதட்டமும் அவளைத் தொற்றிக்கொண்டது. கழிவறைக்குச் சென்று முகத்தில் நீர் தெளித்துக்கொண்டாள். கண்ணாடியிலும் நீரைத்தெளித்தாள். நீரலைந்து வடியும் கண்ணாடியில் அவளின் முகம் பல அடுக்குகளைக்கடந்த ஆழத்தில் தெளிவாக அவளுக்குத் தெரிந்த்தைப்போல பட்டது. தனது தோலே தனக்கு இனி சிறைக்கம்பிகள் இல்லையென்பதைப்போல மெல்ல இலகுவானாள். அவளுக்கு உரக்கப்பாடவேண்டுமெனவும் பட்டது.


ஆனால் ஆனந்தைக்காண புறப்படுகையில் வெறுமை நிரம்பியது. கடைசி நேரம் வரை மனம் நீரில் விழுந்த சிற்றெரும்பைப்போல தத்தளித்தது. ரஞ்சனியை அழைத்தாள். ரஞ்சனி எதிர்முனையில் வாழ்த்துக்கள் தெரிவித்துவிட்டு திரும்பிவந்து தனது அனுபவத்தைப்பகிர்ந்து கொள்ளவேண்டுமென உற்சாகப்படுத்தினாள். சரியென்று தனது உற்சாகத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு ஹேமா கூறினாலும் மனம் அந்த தத்தளிப்பிலிருந்து விடுபடவில்லை.


இப்படித்தான் தான் ஒன்றை முடிவு செய்தாலும் அதை செயல்படுத்த முடியாமல் தானே பின்னிழுத்துக் கொண்ட தருணங்கள் இதுவரையிலான வாழ்வு முழுக்க விரவிக்கிடக்கின்றன என்பதை உணர்ந்தாள். பேராற்றில் நீந்தத்தொடங்கியதைப்போல. ஒரு முறை ஆற்றில் குதித்ததும் பின் தான் ஒன்றையும் தீர்மானிக்கமுடியாது. வெள்ளம் தன் போக்கில் தன்னை இழுத்துச் செல்வது அவளால் மீற முடியாததைப்போல இருந்த்து. மனமெங்கும் புகை பரவிக்கொண்டேயிருந்தது. கண்களில் புகை படர்ந்ததைப்போல மெல்லிய கண்ணீர்த்திரை விரிந்தது. வாசலில் வாகனம் அழைப்பிற்கான ஒலி எழுப்பியது. எழுந்து நடந்தாள்.

’கொழந்த பெத்துக்கறதுக்காக மட்டும் பொம்பளங்களோட செக்ஸ் வச்சுக்கிற ஆம்பிளயா நீங்க?’ அந்தக் கேள்வியில் ஆனந்த் திடுக்கிட்டான்.
’அப்படியிருந்தா ஒன்னய சாரி ஒங்கள கூப்பிடனுமின்னு அவசியமேயில்லை’.
அறையில் மஞ்சள் ஒளி பரவியிருந்தது. நிலையளவு கண்ணாடி ஒன்று சுவரில் தொங்கியது. குளிரூட்டப்பட்டிருந்ததால் ஓர் இதமான சூழலையும் வெப்பத்தையும் தந்தது. அவன் தெளித்திருந்த நறுமண திரவம் அறைக்கும் அந்த நாளுக்கும் ஒரு பெயர் சூட்டியது போல இருந்தது. ரோஜாப்பூ நிற மெத்தை. இரவின் இருள் மெல்ல அறைக்குள்ளும் ஓர் மௌனத்தை ஏற்படுத்தியது. பேசாமல் இருந்த கணம் இன்னும் அதிகமான சப்தத்துடன் இதயம் துடிப்பதாய்த் தோன்றியது. அங்கு நிலவிய மெளனத்தை அது தன்னை முந்திக் கொண்டு கலைத்துவிடுமோ என்று எண்ணினாள்.

குட்டி ரேவதி