பிள்ளைகளை மகவேற்பு செய்தல் (தத்தெடுத்தல்) தொடர்பான இலங்கையின் சட்ட நிலைமை

திருமண உறவின் விளைவாக பிள்ளைகளைப் பெற இயலாத சந்தர்ப்பங்களில் பிள்ளைகளைத் தத்தெடுத்து வளர்த்தலானது எமது மனித வரலாற்றில் நீண்ட காலமாக நிலவி வருகின்ற ஒரு சம்பிரதாயமாகும் / வழமை ஒன்றாகும். பிள்ளைகளைத் தத்தெடுக்கும் பெற்றோர் தமது சொந்தப் பிள்ளைகளைப் போன்று கருதி அவர்களுக்குரிய உரிமைகளைப் பெற்றுத் தருதல் வேண்டும்.

அதேபோன்று மகவேற்பு செய்த பெற்றோர் தம்மை இயற்கைப் பெற்றோர்களாகக் கருதி பெற்றோருக்குரிய கடமைகளைச் செய்ய வேண்டும். மகவேற்பானது வெறுமனே சட்டத் தேவைப்பாடுகளைப் பூர்த்தி செய்யாது தமக்கு விரும்பிய ஒருவரை விம்பியவாறு தத்தெடுக்கின்ற போது அது பிள்ளையுடைய நலனைப் பாதிக்கும்.

மேலும், சிறுவர் துஷ்பிரயோகங்கள் நடைபெற்று வருகின்ற இன்றைய காலகட்டத்தில் சிறுவருடைய நலனைப் பாதுகாப்பது அரசின் கடப்பாடு ஒன்றாகும். எனவே, அரசு மகவேற்புக்குரிய சட்டத்ததை ஆக்கி மகவேற்புக்குரிய சட்டத் தேவைப்பாடுகளை நிறைவேற்றுவதன் மூலம் பெற்றோர் மற்றும் பிள்ளையின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கின்றது.


மகவேற்பு ஏன் சட்ட ரீதியாகச் செய்யப்பட வேண்டும்?

 ஏற்கனவே நாம் பார்த்த கட்டுரைகளில் பிள்ளையுடைய பாதுகாவல், பராமரிப்பு என்பன பெற்றோரிடத்தில் தங்கியுள்ளது. சட்டரீதியாக பிள்ளை ஒன்று தத்தெடுக்காத போது அப்பிள்ளை சட்டரீதியான உரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்வதில் சிரமங்கள் ஏற்படுகின்றன. மேலும் பிள்ளைகளைக் கைவிடும் நிலைமை, பிள்ளை பாலியல் துஷ்பிரயோகங்களுக்கு உள்ளாக்கப்படல், ஊழிய சுரண்டல் போன்ற பிரச்சினைகள் ஏற்படுகின்றன.

இன்று பிள்ளைகளை கடத்தி விலைக்காக விற்பனை செய்வதுடன், அப்பிள்ளையை தவறான பாவனைக்குப் பயன்படுத்துகின்றனர். உள்நாட்டில் மட்டுமன்றி, பிள்ளைகளை வெளிநாடுகளுக்கு தவறான தொழில்களில் ஈடுபடுத்தவும் குறைந்த சம்பளத்தில் வேலைக்கமர்த்தவும் பயன்படுத்துகின்றனர்.

மேலும் பெற்றோருடைய இறப்பின் பின் அவர்களுக்குரிய சொத்திலிருந்து தமக்குரிய உரிமையை இழந்துவிடுவர். எனவே, பிள்ளையுடைய அனைத்து நலன்களையும் கருதிப் பிள்ளையொன்று சட்டமுறையாகத் தத்தெடுக்கப்படல் வேண்டும். எவ்வாறு சட்டமுறையாக மகவேற்பு செய்வது என்பதை நாம் அனைவரும் அறிந்துகொள்வது அவசியமாகும்.


யாரை மகவேற்புச் செய்யலாம்?

 மகவேற்பு கட்டளைச் சட்டத்தின் கீழ் இலங்கையில், பிள்ளையொன்றை தத்தெடுக்க விரும்பும் நபர் நீதிமன்றத்தில் சட்டரீதியாக விண்ணப்பம் ஒன்றை மேற்கொள்ள வேண்டும். இச்சட்டத்தின்படி 14 வயதுக்குக் குறைந்த பிள்ளையொன்றைத் தத்தெடுக்கலாம்.


யாரால் செய்யப்படலாம்?

 பிள்ளையொன்றை எந்தவொரு ஆணோ அல்லது பெண்ணோ மகவேற்புச் செய்யலாம். எனினும் 10 வயதுக்கு மேற்பட்ட 14 வயதுக்கு உட்பட்ட பிள்ளையின் உடன்பாடு பெறப்படுதல் அவசியமாகும்.

ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சிறுவர் உரிமைகள் தொடர்பான சமவாயம், பிள்ளையின் கருத்துக்களுக்கு பெற்றோர், நீதிமன்றம் முக்கியத்துவம் அளிக்க வேண்டுமெனக் கூறுகிறது. உடன்பாடு என்பது அச்சுறுத்தல், தூண்டுதல் இல்லாது சுதந்திரமாகப் பெறப்பட வேண்டும். சில சமயங்களில் பணத்திற்காக பிள்ளையை விற்கும் பெற்றோர் பிள்ளையின் உடன்பாட்டிற்கு முக்கியத்துவம் வழங்குவதில்லை.

வாழ்க்கையின் முக்கியமான விடயங்களைத் தீர்மானிக்கும் உரிமை ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு. பிள்ளையின் விருப்பத்திற்கு மாறாக பெற்றோர் அல்லது பாதுகாவலர் செயற்படுகின்ற போது அப்பிள்ளை உடல் உள வளர்ச்சியில் பாதிப்பு ஏற்படுகின்றது. இது அப்பிள்ளை கல்வி, ஆளுமை விருத்தி என்பவற்றிற்கு குந்தகம் விளைவிக்கும் என்பதில் எவ்வித ஐயமும் இல்லை.


சட்டத் தேவைப்பாடுகள்

 தத்தெடுக்க விரும்பும் தம்பதியினர் ஆண் அல்லது பெண் 25 வயதுக்கு மேற்பட்டவராக இருப்பது சட்டத் தேவைப்பாடாகும். மேலும், மகவேற்கப்படுபவருக்கும் மகவேற்பு செய்யப்படுபவருக்கும் அல்லது பிள்ளைகளுக்கும், வளர்ப்புத் தாய் / தந்தைக்கு இடையில் 21 வயதுக்குக் குறைவான இடைவெளி இருத்தல் கூடாது.

ஏன் இந்த வயது இடைவெளி இருக்க வேண்டும் என்ற கேள்வி எமது மனதில் எழக்கூடும். இதற்குரிய காரணம் என்னவெனில் தத்தெடுத்தலின் போது பெற்றோர் பிள்ளை என்ற உறவே ஏற்பட வேண்டும்.

வயது இடைவெளி இல்லாதவிடத்து இருவருக்கும் இடையில் வேறுவிதமான உறவுகள் ஏற்படுவதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் தோன்றக்கூடும். எனவே, தவறான உறவுகள் ஏற்படுவதற்கு சந்தர்ப்பங்கள் வழங்கப்படுவதைத் தடுத்து முறையான பெற்றோர், பிள்ளை உறவைப் பேணுவது சட்டத்தின் நோக்கமாகும்.

முதல் கட்டுரையில் குறிப்பிட்டது போல சட்டம் சமூகத்தின் செயற்பாடுகளை ஒழுங்கமைக்கும் ஒரு கருவியாகச் செயற்படுகின்றது.

எனவே சட்டம் ஆக்குகின்ற போது அது சமூகத்தின் பிரச்சினைகளன்று அதற்கு ஏற்றவாறு சட்டம் ஆக்கும் போதே அது சிறந்த சட்டமாகச் செயற்பட வேண்டும். பிள்ளைக்கும் மகவேற்பு செய்பவருக்கும் இடையில் பாலியல் உறவு நடைபெறின் அது குற்றவியல் சட்டத்தின்படி தண்டனை ஒன்றாகும்.

எனினும், நீதிமன்றத்தில் விண்ணப்பத்தை மேற்கொண்டு பிள்ளையொன்றைத் தத்தெடுக்க விரும்பும் நபர் பிள்ளையின் நேரடி வழித்தோன்றலில் வருபவராகவும் அல்லது அவரின் சகோதர சகோதரியாக இருக்குமிடத்து நீதிமன்றம் 21 வயது இடைவெளி என்பதை மிக முக்கியமாக அவதானிக்காது.

இதற்குரிய காரணம் இவர்களுடைய உறவு முறையே ஆகும். எனவே, மேலே குறிப்பிட்ட உறவு வகையைச் சாராத ஒருவரை தத்தெடுக்க விரும்பும் எவரையும் தான் 25 வயதுக்கு மேற்பட்டவராகவும் தத்தெடுக்கும் பிள்ளைக்கும் இடையில் 21 வயதுக்குக் குறைவான வயது வேறுபாடு இல்லை என்பதை முதலில் உறுதிப்படுத்த வேண்டும்.

ஏற்கனவே நாம் அவதானித்தது போல இன்னுமொரு முக்கியமான விடயம் யாதெனில், திருமண உறவுக்குப் புறம்பாக பிள்ளைகள் இருக்குமிடத்து அப்பிள்ளை தனது தந்தையிடமிருந்து சட்ட ரீதியான உரிமை பெற தந்தை யார் என்பதை நீதிமன்றத்தில் நிரூபிக்க வேண்டும். சமூகத்தில் திருமணத்திற்குப் புறம்பான உறவுமூலம் பிறந்த பிள்ளைகள் பெற்றோர் யார் என்பதை அறியாமலேயே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

சில வேளைகளில் ஆரம்பத்தில் தன்னுடைய பிள்ளை அல்லது என்ற >s(> காலப் போக்கில் அப்பிள்ளையை ஏற்றுக்கொள்ளத் தீர்மானம் எடுக்கலாம். அத்தகைய சந்தர்ப்பத்தில் அப்பிள்ளை நீதிமன்றம் மூலம் தத்தெடுத்து சட்ட அந்தஸ்தை வழங்கலாம்.

இன்னுமொரு முக்கியமான விடயம் என்னவெனில், தத்தெடுக்க விரும்பும் நபர் ஆணாக இருந்து தத்தெடுக்கப்படும் பிள்ளை பெண் பிள்ளையாக இருக்கின்ற போது அப்பிள்ளை பாலியல் ரீதியான சுரண்டல் அல்லது துன்புறுத்தல்களுக்கு உள்ளாக்கப்படலாம். எனவே, இவ்வாறான பிரச்சினைகளைத் தவிர்க்கும் முகமாகவும் சட்டம் இந்த தேவைப்பாட்டை அவசியப்படுத்துகின்றது.

திருமணமாகி குழந்தைகள் இல்லாத பெற்றோர் தமக்கென ஒரு வாரிசு வேண்டும் எனக் கருதி பிள்ளைகளைத் தத்தெடுக்க எண்ணலாம். இங்கு மிக முக்கியமாக அவதானிக்க வேண்டிய விடயம் என்னவெனில் கணவன் மனைவி இருவருடைய ஏகோபித்த சம்மதம் அவசியமாகும். ஏனெனில், மகவேற்பின் பின்பு பெற்றோர் இருவரும் முழு விருப்பத்துடன் தமது கடப்பாடுகளை நிறைவேற்ற வேண்டும்.


பிள்ளையின் சம்மதம்

 மேலே ஏற்கனவே குறிப்பிட்டது போல, மகவேற்கப்படுகின்ற பிள்ளை 10 வயதுக்கு மேற்பட்டதாக இருக்கும் வேளையில் பிள்ளையின் சம்மதம் அவசியமாகும். மேலும் பிள்ளை ஒன்றின் இயற்கைப் பெற்றோர் அல்லது பிள்ளையின் பாதுகாவலை வைத்திருக்கும் ஏனைய நபர்கள் சம்மதம் வழங்க வேண்டியது அவசியமாகும்.

பெற்றோரின் முழு சம்மதம் இங்கு முக்கிய இடம்பெறுகின்றது. காரணம் பிள்ளை ஒன்று இன்னொருவரிடம் சட்ட ரீதியாக கையளித்த பின்பு இயற்கை பெற்றோருக்கு பிள்ளை மீது உள்ள உரிமைகள் இல்லாமல் போகின்றது.

மகவேற்பு செய்த பெற்றோர் பிள்ளையின் இயற்கைப் பெற்றோராகக் கருதப்படுவர். எனவே, எதிர்காலத்தில் பிள்ளை மீது ஏற்படும் போட்டி ரீதியான அக்கறையின் நிமித்தம் ஏற்படுகின்ற தேவையற்ற பிரச்சினைகளை தவிர்ப்பதற்கவே சட்டம் இத்தேவைப்பாடுகளை வலியுறுத்துகின்றது.


மகவேற்புக்கான கட்டளையை நீதிமன்றத்தில் மேற்கொள்ளல்.

 மகவேற்பு செய்ய விரும்பும் தம்பதியினரோ அல்லது ஆண், பெண் அதற்குரிய விண்ணப்பப் படிவத்தை சட்டத்தரணியுடைய உதவியுடன் மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் மேற்கொள்ள வேண்டும்.

விண்ணப்பம் மற்றும் சத்தியக் கடதாசி ஒன்றுடன் இணைக்கப்படல் வேண்டும். பிள்ளையுடைய பிறப்புச் சான்றிதழ், இயற்கைப் பெற்றோருடைய திருமணச் சான்றிதழ் மற்றும் மகவேற்பு செய்ய விரும்பும் பெற்றோருடைய திருமணப் பதிவுச் சான்றிதழ் என்பவற்றை இணைத்தல் வேண்டும்.

மேலும் மகவேற்பு செய்யும் பிள்ளையை வளர்த்து, பராமரிப்பதற்குரிய போதுமான வருமான வழிமுறைகள் உண்டு என்பதையும் திருமணத்தின் மூலமாக ஏனைய பிள்ளைகள் இருப்பின் அவர்கள் அனைவரின் விபரங்களையும் வழங்க வேண்டும்.

நீதிமன்றத்தில் விண்ணப்பம் ஒன்றை மேற்கொண்ட பின்பு பிள்ளையுடைய நலனை நீதிமன்றத்தில் பாதுகாப்பதற்காக ஒரு பாதுகாவலரை நீதிமன்றம் நியமிக்கும். வழமையாக சிறுவர் பாதுகாப்பு அதிகார சபையில் உள்ள ஒரு பாதுகாவலராக நியமிக்கப்படுவார். சிறுவர் பாதுகாப்பு சபை பிள்ளைகளுக்கு பாதுகாப்பான சுற்றாடலை ஏற்படுத்தும் நோக்கில் உருவாக்கப்பட்ட அமைப்பாகும். இது மன ரீதியான, உடல் நீதியான, துன்புறுத்தல், துஷ்பிரயோகம் என்பவற்றில் இருந்து பாதுகாப்பளிக்கிறது.


நீதிமன்ற அனுமதியின்றி செய்யப்பட்ட மகவேற்புக்கான நீதிமன்றக் கட்டளை

 எவரேனும் ஒரு நபர் அல்லது கணவன், மனவி ஆகியோர் பிள்ளை ஒன்றைத் தொடர்ந்து இரண்டு வருட காலப் பகுதிக்குப் பராமரித்து அப்பிள்ளைக்குரிய கல்வி மற்றும் ஏனைய தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து வந்து ஆயின் முறையாக நீதிமன்ற கட்டளை மூலம் பிள்ளையை தத்தெடுக்காத போது, அவர்கள் நீதிமன்றத்தில் விண்ணப்பம் ஒன்றை மேற்கொள்ள முடியும்.

இவ்வாறான சந்தர்ப்பங்களில் பிள்ளையுடைய விருப்புடன் இவ்விடயம் நடைபெறுகின்றன என்பது தெளிவாவதுடன், அப்பிள்ளையின் பெற்றோர் அல்லது பாதுகாவலரின் சம்மதம் இன்றி நீதிமன்றம் பிள்ளையை வளர்ப்புப் பெற்றோரிடம் கையளிப்பதற்கான கட்டளையை மேற்கொள்ளும். ஏற்கனவே குறிப்பிட்டது போன்று மகவேற்கப்பட்ட பின்பு மகவேற்பு செய்த பெற்றோர் பிள்ளை மீது முழு அதிகாரம் செலுத்துவதுடன் பிள்ளையின் பிறப்புச் சான்றிதழில் ‘தினீoptலீனீ’ ‘மகவேற்கப்பட்டவர்’ எனக் குறிப்பிடுமாறு பதிவாளர் நாயகத்தை நீதிமன்றம் கட்டளையிடும்.

வெளிநாட்டவரால் பிள்ளையொன்று மகவேற்பு செய்யப்படுகின்றது

வெளிநாட்டில் வசிப்பவர்களும் இலங்கையில் இருக்கின்ற பிள்ளைகளை தத்தெடுக்க முடியும். இங்கு சிறுவர் பாதுகாப்பு மற்றும் சிறுவர் பராமரிப்பு சேவைகள் ஆணையாளரால் அந்நாட்டு இல்லம் ஒன்றில் அல்லது வேறு அரசாங்கத்தினால் நடத்தப்படுகின்ற இல்லங்களில் இருந்து தெரிவு செய்யப்பட்ட பிள்ளையொன்றை வெளிநாட்டவர் ஏற்கலாம் எனவும் ஏற்னவே குறிப்பிட்டது போல பிள்ளை / அல்லது பாதுகாவலன் உடைய சம்மதம், மகவேற்பு பிள்ளையின் அக்கறையின் பொருட்டு செயற்படுகின்றது என்பதையும், பிள்ளை எவரும் நபர் / நிறுவனம் எந்தவிதமான பண ரீதியான பிரதிபலன் இன்றி பிள்ளையை வழங்க விரும்புகின்றனர் என்பதையும் உள்ளடக்கிய அறிக்கை ஒன்றை நீதிபதியிடம் சமர்ப்பித்தல் அவசியமாகும்.

மேலும் வெளிநாட்டவர் ஒருவர் மகவேற்கும் போது கூடிய கவனம் செலுத்த வேண்டிய அவசியம் உண்டு. இதன்பொருட்டு வெளிநாட்டவர் வசித்து வருகின்ற நாட்டிலுள்ள பொறுப்பு வாய்ந்த உரிய நிறுவனத் தில் இருந்து விண்ணப்பதாரிகள் தொடர்பாக முழு விபரங்களையும் பெற வேண்டும்.

இங்கு விண்ணப் பதாரியுடைய மன ரீதியான நிலைமை, தொழில், நிதி நிலைமை, சமூக சமய என்பன முக்கிய இடம் பெறுகின்றது. மேலும், விண்ணப்ப தாரி தொடர்பான உறுதிப்படுத்தப் பட்ட சான்றிதழை அவர் வசித்து வருகின்ற எல்லைக்குட்பட்ட பொலிஸ் நிலையத்திலிருந்து பெறுவது அவசியமாகும்.

மேலும் மகவேற்கப்பட்ட பின்பு விண்ணப்பதாரி பிள்ளை தொடர்பான அறிக்கையை அனுப்பி வைத்தல் வேண்டும். பிள்ளையுடைய அந்தஸ்து சட்ட ரீதியாகக் குறிப்பிட்ட நாட்டில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளது என்பதை 4 மாதத்திற்கு ஒரு முறையும், பிள்ளையுடைய நிழற் படத்தை 6 மாதங்களுக்கு ஒரு முறை மூன்று வருடங்களும் பிள்ளை 10 வயது அடையும் வரை வருடத்திற்கு ஒரு முறை பிள்ளையுடைய தகவல் அடங்கிய அறிக்கையை இலங்கைக்கு அனுப்பி வைத்தல் வேண்டும்.


பணத்திற்காக பிள்ளையை விற்றல்

 நீதிமன்ற முன் அனுமதியின்றி பணத்திற்கு பிள்ளை ஒன்றை வழங்கியிருந்தால் அது குற்றம் ஒன்றாகும். குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டால் ரூ. 10,000/- தண்டப் பணமும் இரண்டு வருட சிறைத் தண்டனையும் வழங்கப்படும்.