அறுபது அடி உயரத்தில் அழிச்சாட்டியம் பண்ணிய அந்த இளைஞர்...

கொழும்பு கோட்டை புகையிரத நிலையத்திற்குப் பயணிகள் வருகிறார் களோ இல்லையோ. ஆனால் ஆர்ப் பாட்டக்காரர்கள் வருவது வழக்கம். ரயில் நிலையத்திற்கு வரும் பயணிகளும் ஆர்ப்பாட்டத்தைப் பார்த்துக்கொண்டி ருப்பார்கள்.

அப்போது அவர்களும் ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள்தான் என்று பார்ப்பவர்கள் கருதிக்கொள்வார்கள் என்று அந்த இடத்தைத் தேர்ந்து எடுக்கிறார்களோ என்னவோ! அதேபோன்று ஆர்ப்பாட்டத்திற்குப் பெயர் போனதுதான் லிப்ரன் சுற்று வட்டம். நூற்றுக்கணக்கான வாகனங்கள் ஊர்வது மட்டுமன்றி கொழும்பு பெரியாஸ்பத்திரிக்குச் செல்வோரையும் அங்கு ஆர்ப்பாட்டம் ஈர்த்துவிடும்.

ஆனால் கடந்த பதினான்காம் திகதியிலிருந்து கொழும்பு ஹோட்டன் சுற்று வட்டம் விகாரமகாதேவி பூங்கா வுக்கு அண்மித்த பகுதியும் மக்கள் மனதில் நீங்காத நினைவுகளைப் பதித்துவிட்டுள்ளது.

‘யாரோ தெரியவில்லை, ஓர் இளைஞர் ஜனாதிபதியைப் பார்க்க வேண்டும் என்று அறுபதடி உயரத்தில் ஏறியிருக் கிறானாம்.’

“என்ன பிரச்சினையாம்?”

“அதுதான் தெரியவில்லை! ஒன்றும் சொல்கிறான் இல்லை. ஜனாதிபதியிடம் கூட்டிப்போக வேண்டும் என்கிறானாம். எந்த ஊராம்? எதுவும் தெரியவில்லை.”

அன்றைய தினம் காலை அலுவலகத் திற்குப் போகும் சகலரும் தமது வாகன த்தை நிறுத்திவிட்டு அண்ணார்ந்து வாய் பிளந்தபடி நிற்கிறார்கள்.

சந்தியில் வாகன நெரிசல், போக்குவரத்து ஸ்தம்பிக்கிறது, கடமையில் இருக்கும் போக்குவரத்துப் பொலிஸ் உத்தியோகத்தர் திணறிக் கொண்டிருக்கிறார். சந்தியில் வாகனத்தை நிறுத்தி இளைஞரை வேடிக்கை பார்க் கிறது ஸ்ரீமான் பொதுசனம். அவர்கள் எல்லோரையும் உயரத்தில் இருந்து வேடிக்கை பார்க்கிறார் இனந்தெரியாத அந்த இளைஞர்.

அதிகாலை மூன்று மணிக்கு அந்த இடத்திற்கு வந்தானாம். ஜனாதிபதியின் பதாகை கட்டுவதற்காகக் கட்டப்பட்டிருந்த அந்த அறுபதடி விளம்பரக் கம்பம் இவனுக்காகவே வெறுமையாய் இருந்திருக்கிறது. ஜனாதிபதியின் படம், டிஜிட்டல் அச்சு செய்திருந்த பெரிய பதாகைகள் மூன்று, கையால் எழுதிய ஒரு வெள்ளைப் பதாகை இவற்றையெல்லாம் லாவகமாகக் கட்டித் தொங்கவிடுகிறார். உடன் கொண்டு வந்த பயணப் பையையும் விளம்பரக் கம்பத்தில் வைத்துக் கட்டுகிறார் விழாதபடி. பிறகு தலையில் கவசத்தையும் அணிந்துகொண்டு முகத்தை எவரும் பார்த்துவிடாதபடி வெள்ளைத் துணியால் கட்டிக்கொண்டு சிலந்தி மனிதரைப் போல் தாவுகிறார் அறுபதாம் அடிக்கு.

என்னவோ காலை ஆறு மணிக்குப் பின்னர்தான் பொதுமக்களின் பார்வை இந்த விநோத இளைஞர் மீது படுகிறது. ஊடகவியலாளர்கள் வந்து குவிகிறார்கள். வீதியில் செல்பவர்களுக்கு படு குஷியாக இருக்க வேண்டும். கையடக்கத் தொலைபேசியில் நளினமாக நின்று கிளிக் செய்கிறார்கள். அதனைக் கண்ணுற்ற ஊடக படப்பிடிப்பாளர்கள் அவர்களைப் படம் எடுக்கிறார்கள்.

காலை ஒன்பது முப்பது.

தீயணைக்கும் படைப்பிரிவின் மின்தூக்கியுடன் அங்கு வந்த ஓர் ஆஜானுபாகு மேலே உட் கார்ந்தும் அமர்ந்தும் நெளிந்து கொண்டிருக்கும் இளைஞரி டம் சென்று பேச்சுவார்த்தை நடத்துகிறார். சற்று நேரத்தில் மின்தூக்கி கீழே வருகிறது.

“ஊர் காலி பக்கமாம். பெயர் ரோகித்தவாம். கீழே இறங்கமாட்டானாம். கையில் விஷக் குப்பியும் வைத்தி ருக்கிறான். பலவந்தமாகக் கீழிறக்க முயற்சித்தால், கீழே குதிப்பானாம். இல்லாவிட்டால் விஷம் குடிப்பானாம். நான் போய் வருகிறேன்” என்று கிளம்பிவிட்டார் அவர். நீங் கள் யார் என்றால், விசேட பிரதிநிதி என்று போட்டுக் கொள்ளுங்கள் என்கிறார் செய்தியாளர்களிடம்.

அவர் சென்றதும் அங்கிருந்த பொலிஸ் அதிகாரிகளும் சிறிது நேரத்திற்குக் காணாமற் போகிறார்கள். வானொலி செய்தியாளர்களுக்கு இருப் புக்கொள்ளவில்லை. நேரம் கிடுகிடுவென பறக்கிறது. ஊடகவியலாளர்களும் உண்ணாவிரதம்தான். அவன் மேலே. நாங்கள் கீழே. மச்சான் போய் ஏதாவது கடித்துவிட்டு வருவோம் என்கிறார் ஓர் ஊடகவியலாளர். எங்கே போவது? அந்த நேரத்தில் ஏதும் அதிசயம் நடந்துவிட்டாள்....

நினைத்தமாதிரியே பொலிஸார் சில மெத்தைகளைக் கொண்டு வந்தார்கள். உறங்குவதற்கு அல்ல. இளைஞர் விழு வதற்கு. தப்பித் தவறி வீழ்ந்துவிட்டால் கை, கால் முறிந்தாலும் இதயம் நிற்கா மல் இருப்பதற்கு இந்த முன்னேற்பாடு. ஊடகத்துறை கல்லூரியில் பயிலும் தம்பி தங்கைகளுக்கு சுவாரஸ்யமான செய்திதான். அவர்கள் விவகாரத்திற்காக வந்திருந்தார்கள். அங்கு வந்திருக்கும் சிலரிடமும் கருத்துகளைக் கேட்டுப் பதிவு செய்கிறார்கள்.

“அந்த இளைஞர் யார்? எந்த ஊர் என்றெல்லாம் எதுவும் தெரியாது. ஆனால் இந்தளவுக்குத் துணிந்து போராட முனைந்துள்ளார் என்றால், அவனது பிரச்சினை பாரதூரமானதாக இருக்க வேண்டும். எது எப்படியோ மனித உயிர் எந்தளவுக்குப் பெறுமதி வாய்ந்தது என்பது இதன் மூலம் புரிகி றது. பொலிஸாரின் பரபரப்பு இதனைத் தான் காட்டுகிறது. உயிர்காக்கும் உபகர ணங்கள், அம்பியூலன்ஸ் எல்லாவற்றை யும் தயாராக வைத்திருக்கிறார்கள். இத னைவிட வேறென்ன சான்று வேண்டும்?”

இவன் என்னடா இறங்குறானும் இல்லை. இறக்குறாங்களும் இல்லை. இவன் சிலவேளை பல்கலைக்கழகப் பெடியனா இருப்பானோ. இராணுவத் தில் இருந்திருப்பானோ. நிற்கிற நிலை யைப் பார்த்தால், அப்படித்தான் தெரிகி றது. இல்லாவிட்டால், இவ்வளவு நேரம் அந்தச் சின்னக் கம்பிக் கம்பத்தில் நிற்க முடியுமா? கூடியிருந்தவர்களின் மூளை எப்படியெப்படி எல்லாமோ வேலை செய்கிறது.

மாலை மூன்று நாற்பத்தைந்து....

அதிகாலையில் இருந்து எப்படித்தான் ஒரு பச்சைத் தண்ணியும் இல்லாமல் ஒன்றுக்கு இரண்டுக்குப் போகாமல் இருக்கிறானோ தெரியவில்லை. ஆனால் எமக்கு முடியுமா? அந்த விசேட பிரதிநிதி தந்துவிட்டுச் சென்ற தொலைபேசி இலக்கத்திற்கு மீண்டும் முயற்சித்தேன். காலையிலிருந்து ஒரு ஆயிரம் தடவை (எல்லோரும் சொல்வதைப்போல) சுழற்றியிருப்பேன். அவன் எந்த நேரமும் தொலைபேசியும் கையுமாக இருக்கிறான். தொடர்பு கிடைக்கவே இல்லை. இறுதி முயற்சி செய்துவிட்டு அலுவலகம் சென்றுவிட வேண்டியதுதான். மற்றவர்கள் அப்படித்தான் செய்கிறார்கள். “மச்சான் மொனவாஹரி உனத் மட்ட கோல் எக்காத் தீபான்” ஒவ்வொருவரும் கழன்று கொண்டிருக்கிறார்கள். அவன் அசையவே இல்லை.

உண்மையில் அவனது கோரிக்கை என்னவென்றாவது தெரியுமாக இருந்தால் அந்தச் சம்பவத்தை இப்படி எழுதவோ அல்லது கூடியிருந்தவர்கள் வேடிக்கை பார்க்கவோ வாய்ப்பு இருந்திருக்காது. மதியவேளைக்குப் பின்னர் வேடிக்கை பார்க்க வந்த ஒரு பெண் மட்டும் மகனே கீழே இறங்கி வாடா! உன் தங்கைகளையும் அம்மாவையும் யார் பார்ப்பார்கள்! என்று கண்ணீர் விடுகிறாள். அதனையெல்லாம் அவன் பொருட்படுத்துவதாகத் தெரியவில்லை. திரைப்படங்களில்தான் எவராவது இப்படித் தற்கொலைக்கு முயற்சித்தால் கீழே வா! குதித்துவிடாதே என்று கெஞ்சுவார்கள். இங்கு இந்த இளைஞனின் உறவுகள் கூட இல்லையே..

சிந்தித்துக்கொண்டே இருந்தால் ஆகப்போவது எதுவும் இல்லை. அவனது கைப்பேசிக்குக் கடைசி முயற்சி. ரோகித்தவின் தொடர்பு கிடைத்துவிட்டது.

“நான் கீழே இறங்க வேண்டுமானால், அரசாங்கத்தின் முக்கியஸ்தர் ஒருவர் வந்து எனக்கு வாக்குறுதி அளிக்க வேண்டும். எனது பிரச்சினைகளை ஜனாதிபதியிடமே சொல்வேன். என் பிரச்சினைகள் அவருக்குக் கொண்டு செல்லப்படவில்லை. தெரிந்திருந்தால் அவர் நடவடிக்கை எடுத்திருப்பார். என்னை அவரிடம் கூட்டிப்போவதாக முக்கியமானவர் வந்து உறுதியளித்தால் இறங்குவேன். பயங்கரவாதம் ஒழிக்கப்பட்டதன் பின்னர் பெரும் அநீதி நடந்திருக்கிறது. எனக்கு ஏற்பட்டதைப்போல் யாருக்கும் நேராதிருக்க ஒரு குழுவை அமைத்தாவது நடவடிக்கை எடுக்குமாறு நான் இந்த நேரத்தில் கூறிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்”

தமக்கு நேர்ந்த அநீதியைப் பற்றிக் கூறினாலும் அவை யாதென்பதை அந்த இளைஞர் குறிப்பிடவில்லை. அவர் கூறியவற்றை உடனடியாகவே சிரேஷ்ட பொலிஸ் அத்தியட்சகருக்குத் தெரியப்படுத்திவிட வேண்டும்.

“அவன் நான் காலையில் கதைத்தபோதும் இப்படித்தான் சொன்னான். ஆனால் அவன் பொய் சொல்லியிருக்கிறான். அவன் பெயர் ரோகித்த அல்ல. ஹோமாகமவைச் சேர்ந்த ககேஷ் சொய்சா. ஹோட்டலில் வேலை பார்த்திருக்கிறான். இன்னும் ஒரு மணித்தியாலத்தில் கீழே வந்துவிடுவான் பாருங்கள்”

அப்போதுதான் புரிந்தது காலையில் மேலே சென்றது இவர்தான் என்று அதற்கு மேலும் அங்கு இருக்க வேண்டுமா?

அன்றிரவு 9.30 அளவில் ஜனாதிபதியின் ஆலோசகர் பாரத லக்ஷமன் பிரேமச்சந்திரவின் முயற்சியில் அந்த இளைஞர் கீழே இறக்கப்பட்டார். இப்போது 29 ஆம் திகதி வரை விளக்க மறியலில் வைக்கப்பட்டிருக்கிறார். அவரது விநோதமான போராட்டம் அவரின் பிரச்சினையின் பாரதூரத்தையும் விநோதமாக்கியிருக்கிறது என்பதுதான் உண்மை.

விசு கருணாநிதி