புலம்பெயர் எல்.ரீ.ரீ.ஈ செயற்பாட்டாளர்கள் தங்களை மனித உரிமைக் காவலர்களைப்போல் காட்டிக்கொள்கிறார்கள். (2)

பொது அரசியலில் பெருமளவிலான ஏகபோகத்தை புலிகள் அனுபவித்து வருவதனால், புலிகள் மற்றும் புலிகள் சார்பான சக்திகளினால் ஏற்பாடு செய்யப்படும் பெரும்பாலான ஆர்ப்பாட்டங்களிலும் மற்றும் கூட்டங்களிலும் பிரபாகரனின் படம் தாங்கிய ஏராளமான பதாகைகள் மற்றும் ஈழச் சின்னம் பொறித்த கொடிகள் என்பன வழக்கமாக காணப்படுவதுண்டு. இந்தப் பின்னணிக்கு மாறாக தமிழ் புலம்பெயர் சமூகத்தின் மத்தியில் இருந்து பெருமளவிலான அரசியல் ஆர்ப்பாட்டங்கள் மற்றும் நிகழ்வுகள் இந்த வழக்கமான பொருட்கள் இல்லாமல் நடத்தப்படுவது உண்மையில் குறிப்பிடத்தக்க ஒரு விலகலாகவே தோன்றுகிறது.

இறுதி விளையாட்டு

எல்.ரீ.ரீ.ஈ, படிப்படியாக முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தின் காரைத்துறைப்பற்று உதவி அரசாங்க அதிபர் பிரிவு, கரையோரப் பகுதியின் சிறிய துண்டுப் பிரதேசத்துக்குள் அடைபட்டபோது, புலிகளின் இறுதி விளையாட்டு ஆரம்பமாகியது. பிரபாகரனின் விதிகூட பெரியதொரு கேள்விக்குறியாக மாறியது. விரக்தியுற்ற எல்.ரீ.ரீ.ஈ புலம்பெயர் சமூகத்தின் பக்கம் திரும்பியது. சக்கரம் ஒரு முழு வட்டத்தில் சுழன்றது. எல்.ரீ.ரீ.ஈ தமிழ் மக்களை விடுவிக்கும்படி கோரிக்கை எழுப்பியது, அது மூழ்கியுள்ள சதுப்பு நிலத்திலிருந்து தன்னைக் காப்பாற்ற புலம்பெயர்ந்தவர்களை எதிர்பார்க்க ஆரம்பித்தது. சர்வதேச சமூகத்தின் உயர் மட்ட அழுத்தத்தினால் மட்டுமே ஸ்ரீலங்கா ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஸவை தாக்குதலை நிறுத்தி எல்.ரீ.ரீ.ஈயுடனான பேச்சு வார்த்தைக்கு வரும்படி கட்டாயப்படுத்த முடியும் என எல்.ரீ.ரீ.ஈ நினைத்தது. புலிகள் மூச்சு விடுவதற்கு கஷ்டப்பட்டார்கள், அவர்களுக்கு ஒட்சிசன் தேவையாக இருந்தது. இந்தப் பணிக்காக ஏற்ற துருப்புச்சீட்டு தமிழ் புலம்பெயர் சமூகம்தான் என எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் உயர் பீடம் நினைத்தது.மேற்கு நாடுகளிலுள்ள புலம்பெயர் சமூகத்தின் ஒரு பகுதியினர் தங்கள் அரசாங்கங்கள்மீது அழுத்தங்களை பிரயோகித்து கொழும்பின்மீது அழுத்தம் மேற்கொள்ளத் தூண்டினார்கள். தமிழ்நாட்டிலுள்ள புலிகளின் பரப்புரையாளர்களும் அதே போல இந்தியாமீது அழுத்தம் பிரயோகிக்கவேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது.

புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசத்தில் உள்ள தமிழ் பொதுமக்களின் நிலை குறித்து கவனம் செலுத்தும்படியான ஒரு சர்வதேசப் பிரச்சாரத்;துக்கான திட்டம் தீட்டப்பட்டது. இனப் படுகொலை பற்றிய குற்றங்கள் பற்றிய எதிர்ப்புக் குரல்கள் ஓங்கி ஒலித்தன. இதன் நோக்கம் என்னவென்றால் பொதுமக்களின் துயர நிலையை பயன்படுத்தி பொதுமக்களைப் பாதுகாக்கவேண்டிய அதன் கடமையை நிறைவேற்றும்படி சர்வதேச சமூகத்துக்கு அழுத்தம் கொடுப்பது ஆகும். மிகப் பெரும் அரசியல் தப்புக்கணக்குகளை போடுவதில் வல்லவர்களான புலிகள் இதிலும் கூட அதையே செய்தார்கள்.

அதேவேளை இந்த சோகத்தில் அனுதாபம் கொண்டிருந்தாலும், சர்வதேச சமூகம் அதற்கான காரணங்களிலும், சாத்தியமான தீர்வுகளை மேற்கொள்வதிலும், வித்தியாசமான நிலைப்பாட்டை எடுத்திருந்தது. தமிழர்களின் இந்த துர்ப்பாக்கிய நிலைக்கு புலிகள்தான் முதலில் பொறுப்பாளர்கள் என்பது எழுதப்படாத ஒரு கருத்தொற்றுமை. தமிழ் மக்களின் பெரும்பகுதியினர் தங்கள் விருப்பத்துக்கு மாறாக புலிகளினால் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்தார்கள். இப்படியான ஒரு நெருக்கடி ஒரு பணயக்கைதிகள் போன்ற ஒரு நிலைமையை தோற்றுவித்திருந்தது. ஆகவே அதற்கான சிறந்த ஒரு தெரிவாக இருந்தது எல்.ரீ.ரீ.ஈ பணயக்கைதிகளாக உள்ள பொதுமக்களை விடுதலை செய்து விட்டு, சரணடைவதற்கான விதிமுறைகளைப் பற்றி பேச்சு வார்த்தை நடத்துவதே. ஆனால் அரசியல் யதார்த்தத்துடன் தொடர்பற்று இருப்பதில் பெயர் பெற்று இருந்த புலிகள், சபிக்கப்பட்ட வழியில் தொடர்ந்து முன்னேறுவதையே தெரிவு செய்தார்கள். சர்வதேச சமூகம் வெளிப்படையாக கையிலெடுத்திருந்த அப்பட்டமான தந்திர உத்தியுள்ள கூட்டான அறிவினை எல்.ரீ.ரீ.ஈ குறைவாக மதிப்பிட்டு விட்டது.

மாதிரி வடிவம்

ஒரு வித்தியாசமான புதிய மாதிரி வடிவம் இப்போது இருப்பதை தெளிவாக உய்த்துணரக்கூடியதாக இருக்கிறது. பல ஆண்டுகளில் முதல் முறையாக மேற்கத்தைய தலைநகரங்களிலும் மற்றும் முக்கிய நகரங்களிலும் ஆர்ப்பாட்டங்களும் மற்றும் எதிர்ப்புகளும் முக்கியமான இரண்டு பழக்கமான விடயங்கள் இல்லாமல் மேடையேற்றப்பட்டன. ஒன்று புலிகளின் தலைவர் பிபாகரனின் உருவப்படம் மற்றது எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் சின்னமான உறுமும் புலியின் உருவத்தை கொண்ட கொடி. அவை கவனத்தை கவரும் வகையில் வெளிப்படையாகத் தெரியவில்லை.

சமீப காலங்களில் ஒரு கடுமையான யதார்த்தமாக உள்ளது, புலம்பெயர் சமூகத்தில் புலிகளின் எதிர்ப்பாளர்கள் அல்லது புலிகள் அல்லாத பகுதியினர் அரசியல் தன்மையான பகிரங்க கூட்டங்கள் அல்லது பொதுஆர்ப்பாட்டங்கள் போன்றவற்றை கூட்டவோ அல்லது நடத்தவோ செய்வதற்கான அடையாளங்கள் எதுவும் இல்லாமலிருப்பதுதான். எல்.ரீ.ரீ.ஈ அல்லாத சுதந்திரமான நபர்களினால் முக்கியத்துவம் குறைந்த நிகழ்ச்சிகள், போதுமான பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளுடன் எப்போதாவது நடைபெற்றாலும்கூட, ஓரளவுஅரசியல் சம்பந்தமான ஒன்றை பெரியளவில் ஏற்பாடு செய்வது கிட்டத்தட்ட சாத்தியமற்றதாகும்.அது தமிழ் புலம்பெயர் சமூகத்தின் மீது எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் பிடி இருப்பதே காரணம்.tamil-protest-london

பொது அரசியலில் பெருமளவிலான ஏகபோகத்தை புலிகள் அனுபவித்து வருவதனால், புலிகள் மற்றும் புலிகள் சார்பான சக்திகளினால் ஏற்பாடு செய்யப்படும் பெரும்பாலான ஆர்ப்பாட்டங்களிலும் மற்றும் கூட்டங்களிலும் பிரபாகரனின் படம் தாங்கிய ஏராளமான பதாகைகள் மற்றும் ஈழச் சின்னம் பொறித்த கொடிகள் என்பன வழக்கமாக காணப்படுவதுண்டு. இந்தப் பின்னணிக்கு மாறாக தமிழ் புலம்பெயர் சமூகத்தின் மத்தியில் இருந்து பெருமளவிலான அரசியல் ஆர்ப்பாட்டங்கள் மற்றும் நிகழ்வுகள் இந்த வழக்கமான பொருட்கள் இல்லாமல் நடத்தப்படுவது உண்மையில் குறிப்பிடத்தக்;க ஒரு விலகலாகவே தோன்றுகிறது. இதற்கான காரணத்தை கண்டுபிடிப்பது அத்தனை கடினமல்ல. அடிப்படையில் ஸ்ரீலங்காவின் வடபகுதியில் நடைபெறும் அரசியல் - இராணுவ கட்டளைகளின் சூழ்நிலைகளின் காரணமாக வகுக்கப்பட்ட தந்திரோபயமான ஒரு மாற்றம் இது. உள்நாட்டில் எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் நிலமை மிகவும் இருண்டதாகவே உள்ளது.

சுவரில் எழுதிய எழுத்துப்போல எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினால் தெளிவாக உணரக்கூடியதாக உள்ளது, இந்தப் போக்கு தொடருமானால், அதன் ஆதரவாளர்கள் மற்றும் அனுதாபிகள் புலிகளைக் காப்பாற்ற ஒரு பிரச்சாரத்தை ஆரம்பிக்க வேண்டியதாக இருக்கும் என்பதையே. அது தந்திரமான ஒன்றாகத் தெரிந்தாலும் பெருமளவில் உலகத்தின் கண்களைக்கட்டுவதற்கு மேற்கொள்ளப்படும் சிறுபிள்ளைத்தனமான உத்தியாகவே தோன்றும், இந்த முயற்சிகளை மேற்கொள்வதற்கு முன்னணிப் பாத்திரங்களாக வெளிப்படையாக எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆதரவாளர்களாக அடையாளம் காணப்படாத மாணவர்களையும் மற்றும் இளைஞர்களையும் தெரிவு செய்துள்ளார்கள். நன்கு அறியப்பட்ட எல்.ரீ.ரீ.ஈ சக்திகள் கட்டுப்பாடான நடவடிக்கைகiயே மேற்கொண்டு வருகின்றன.

நான்கு காரணிகள்

இந்த ஆர்ப்பாட்டங்கள் எல்.ரீ.ரீ.ஈ சார்பானவர்களால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டதல்ல, அதன் நோக்கம் பொதுநலனை அக்கறையாகக் கொண்டது என்பதைக் காண்பிக்கத்தான் எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் கதையைச் சொல்லும் பிரபாகரனின் படம் பொறிக்கப்பட்ட விளம்பரப் பதாகைகள் மற்றும் புலிக் கொடிகள் என்பன அகற்றப்பட்டன, என்று மற்றொரு விவாதமும் அரங்கேறியது. பொதுமக்களின் துயர நிலையைப் பற்றிய கவலைகளை வெளிப்படுத்தும் வகையிலேயே ஆர்ப்பாட்டங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. இந்த மனிதாபிமானம் பற்றிய கவலை வெறும் ‘பொய் முகம்’ மட்டுமே என்பதை நான்கு காரணிகள் அம்பலத்துக்கு கொண்டு வந்துள்ளன.
1.
முதலாவது கிழக்கு மாகாணத்தில் இருந்த பொதுமக்கள் இராணுவ நடவடிக்கைகள் காரணமாக துன்பப்பட்டபோதோ அல்லது வன்னியின் வடமேற்குப் பகுதியில் இருந்த பொதுமக்கள் பாதிக்கப்பட்ட போதோ அப்படியான கவலைகள் காண்பிக்கப்படவில்லை. எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் இருந்த வட கிழக்கு எல்லைகளுக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்டபோதுதான், பொதுமக்களின் அக்கறைகள் பற்றிய அருவருப்பான இந்தக் கூச்சல் அதிகரிக்கத் தொடங்கியது.

2.
இரண்டாவதாக இந்தக் குரல்கள் ஆயுதப் படையினரின் ஆட்டிலரி ஷெல் தாக்குதல் மற்றும் விமானக் குண்டு வீச்சுகள் மூலம் ஏற்பட்ட இழப்பு மற்றும் அழிவுகள் மிகவும் அதிகம் என்று உரத்துக் கூவினாலும் ,தனது சொந்த மக்களுக்கு எதிராக எல்.ரீ.ரீ.ஈ புரிந்த அட்டூழியங்களைப்பற்றி மௌனம் சாதித்தன. எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினர் தங்கள் ஆட்டிலரிகளையும் மோட்டார்களையும் பொதுமக்கள் செறிந்துள்ள இடங்களில் நிறுவி, மற்றும் எதிரிகள்மீது தாக்குதல் நடத்தி எதிர்தாக்குதல் ஏற்படுவதை தவிர்க்க முடியாத ஒரு நிலையை உண்டாக்கியததால்தான் பொதுமக்களின் உயிர்களுக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டதுடன், அவர்களை அங்கவீனர்களாக்கியும், சொத்துக்களுக்கு அழிவுகளை ஏற்படுத்திய, காரணங்களுக்காக புலிகள்மீது கண்டனங்கள் தெரிவிக்கப் படவில்லை.

3.
மூன்றாவதாக தனது எல்லையைவிட்டு பாதுகாப்புக் காரணங்களுக்காக தப்பியோடிய ஒரு பகுதி பொதுமக்களை தடுத்ததுக்காக எல்.ரீ.ரீ.ஈமீது விமர்சனம் எதுவும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை. தனது பிடியிலிருந்து துணிவுடன் தப்பியோடி, இராணுவத்தின் பாதுகாப்பு பெற முயன்ற பல பொதுமக்களை எல்.ரீ.ரீ.ஈ கொன்றும் காயப்படுத்தியும் இருந்தது. இத்தகைய புலம்பெயர் சமூகத்தின் பிரிவினர்கள் இதற்காக ஆயுதப்படைகள்மீது மட்டுமே பழி சொன்னார்கள்.

4.
நான்காவதாக இத்தகைய புலம்பெயர் சமூகத்தின் பிரிவினர்கள் ஒரு நிரந்தரமான யுத்த நிறுத்தத்தையே விரும்பினார்கள். ஐக்கிய நாடுகள் சபை,அடைபட்டுள்ள மக்களை வெளியேற்றுவது போன்ற மனிதாபிமான உதவிகளை மேற்கொள்வதற்காக, ஒரு தற்காலிக யுத்த நிறுத்தத்துக்கு அழைப்பு விடுத்தது. ஆனால் பொதுமக்கள் பாதுகாப்பில் அக்கறையற்ற புலிகளுக்கு சார்பான சக்திகள்; அதற்குப் பதிலளிக்கவில்லை. எல்.ரீ.ரீ.ஈயினரை பாதுகாப்பதற்காக ஒரு நிலையான யுத்த நிறுத்தத்தையே அவர்கள் விரும்பினார்கள்.அவர்கள் நோக்கமெல்லாம் இராணுவத்தின் நடவடிக்கைகளை எல்லாம் ஒரு முடிவுக்கு கொண்டு வருவதற்காக எல்.ரீ.ரீ.ஈயை இன்னும் உயிர்வாழ வைக்கவேண்டும் என்பதாகத்தான் இருந்தது.அதுமட்டமன்றி அடைபட்டிருந்த பொதுமக்கள் அரசாங்க கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியில் பாதுகாப்பாக, நிவாரணம் பெறுவதைக் காட்டிலும், அந்த மக்கள் புலிகளின் பிரதேசங்களில் மனிதக் கேடயங்களாக இருப்பதையே இவர்கள் பெரிதும் விரும்பினார்கள்.


மனித வேட்டையாடும் தேரோட்டம்

இந்த உன்மத்தமான முயற்சிகள் நடைபெற்றுவரும் வேளையில் புலிகளை அவர்களின் நிலைகளிலிருந்து இடம்பெயர வைத்து, மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் அச்சங்களை துரத்தியடிக்கும் வரை, கொழும்பு தனது மனிதப்பலி கொள்ளும் தேரின் சக்கரங்களை தொடர்ந்து முன்னோக்கி நகர வைப்பது என்பதில் உறுதியாக இருந்தது. அரசாங்கத்தின் தீர்மானத்தை பலவீனமடையச் செய்வதற்கான ஒரே வழி இந்தியாவோ அல்லது சர்வதேச சமூகமோ, தலையீடு செய்வதுதான் என்ற நிலை அங்கு தோன்றியிருந்தது.

புலிகள் சார்பான சக்திகளின் கடும் முயற்சிகள் மற்றும் நல்ல விடயங்களில் அக்கறை காட்டும் மனித உரிமை அமைப்புக்களின் நடவடிக்கைகள் என்பனவற்றினால் இராணுவ நடவடிக்கை நிறுத்தப்படலாம் என்பதற்கு சிறிதளவு நம்பிக்கை தோன்றியிருந்தது. ஆகக்குறைந்தது பொதுமக்களை வெளியேற்றுவதற்காக ஒரு மனிதாபிமான நிறுத்தம் ஏற்படலாம் என நம்பப்பட்டது, ஆனால் நிரந்தர போர்நிறுத்தம் ஒன்றுக்கான வாய்ப்பு சாத்தியமற்றதாகவே இருந்தது. அப்போதிருந்த உண்மையான நிலவரம் இதுதான்.

எவ்வாறாயினும் பெரும்பாலான புலிகளின் மூலக்கூறுகள், பொதுமக்களின் நெருக்கடியான நிலையை முன்னிலைப்படுத்தி எதிர்ப்புகளையும், மற்றும் ஆர்ப்பாட்டங்களையும் நடத்தின, கொழும்போ அல்லது சர்வதேச சமூகமோ, தங்கள் மனநிலையிலிருந்து சிறிதளவும் மாறத் தயாராக இருக்கவில்லை. ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள் பொதுமக்களின் நிலையை தெளிவாக எடுத்துக்காட்டிய போதெல்லாம், எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் சிறந்த தெரிவு பொதுமக்களை அந்த இடத்திலிருந்து வெளியெற்றுவதுதான், அதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்துதர முடியும் என்று நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ அவர்களிடம் சொல்லப்பட்டltte suportersது.

அதேவேளை வெளிநாட்டில் இருந்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ அணிகளிடையே இருந்து அழுத்தங்கள் வெளிப்பட்டன. தலைமைத்துவ பாத்திரம் தங்கள் கைளிலிருந்து புதிய பகுதியினரிடத்து நழுவிச் செல்வதையிட்டு ‘பழைய கைகள்’ சற்று நடுங்கிப் போயிருந்தன. புலிகள் அற்ற ஒரு சூழ்நிலை பொருத்தமற்ற வழியில் அதிகரித்து வருவது கண்டு இவர்கள் அதிருப்தி அடைந்திருந்தார்கள். அவர்களது வலிமையான வட்டத்துக்குள் சினம் வளர்ந்தது. கடும்போக்குள்ள புலிச் சக்திகளும் இத்தகைய அதிருப்தியையே கொண்டிருந்தார்கள். இந்த உணர்வுகளால் உந்தப்பட்ட பிரிவினர்கள் வழக்கமாக, காரணமோ, தர்க்கமோ, அற்றவர்களாகத்தான் இருப்பார்கள். அவர்களது வழக்கமான பாத்திரம் ஒளியை சிந்தாமல் வெப்பத்தை உருவாக்குவதுதான், அதாவது மற்றவர்களின் தவறுகளை ஆக்கபூர்வமாக விமர்சிப்பது. இந்த நபர்கள் தலைவரின் படங்களையும் மற்றும் புலிக் கொடிகளையும் இருட்டடிப்புச் செய்திருக்கும் புதிய முடிவுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்க ஆரம்பித்தார்கள். அது போராட்டத்தை காட்டிக்கொடுக்கும் ஒரு சதி, என அவர்கள் ஆட்சேபிக்கத் தொடங்கினார்கள்.

மோசமடைந்த இந்த சூழ்நிலைதான், எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் வெளிநாட்டுக் கிளை நிர்வாகத்தின் அங்கீகரிக்கப்பட்ட தலைவரான கஸ்ட்ரோ என்கிற வீரகத்தி மணிவண்ணனுக்கும், மற்றும் உலகளாவிய புதிய தலைவராக புதிய நியமனம் பெற்ற கேபி என்கிற செல்வராசா பத்மநாதனுக்கும், இடையே பனிப்போர் தோன்றக் காரணமாகியது. பொதுமக்களின் துர்ப்பாக்கிய நிலையை முன்னிலைப்படுத்தும் கனிவான அணுகுமுறையை கையாளும்படி கேபி வாதிட்டார், ஆனால் தனது அதிகாரத்தை கைவிட விரும்பாத கஸ்ட்ரோ, தனது கடும்போக்கான விசுவாசிகளைக் கொண்டு இதற்கு எதிராக பழிக்குப் பழிவாங்கும் முகமாக கிளர்ச்சியை தூண்டிவிட்டார். இந்த சூழ்நிலையில் புலம்பெயர் எல்.ரீ.ரீ.ஈக்குள் இருந்த பருந்துகளின் கைகள் ஓங்கின. ஒப்பீட்டளவில் முன்னைய அறிவுடன் கூடிய அணுகுமுறை தூக்கியெறியப்பட்டது. அதற்குப் பதிலாக இணக்கமற்ற ஆனால் புத்தியற்ற ஒரு முடிவாக எதிர்ப்பான ஒரு போக்கை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு முடிவு செய்யப்பட்டது.

-  டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ்

(தொடரும்)

Share |