ஒளியியல் உபகரணங்களில் ஒளிப்படக் கருவியினை அறியாதவர் எவரும் இருக்கமுடியாது எனலாம். படித்தவரிலிருந்து பாமரர் வரை அனைவரின் கரங்களிலும் ஒளிப்படக் கருவி நுழைந்து, பல்வேறு வழிகளில் பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. இக்காலப்பகுதியில் மனித வாழ்க்கை யில் இடம்பெறும் மங்களகரமான விழாக்களில், ஒளிப்படக் கருவியினூடான காட்சிப்பதிவு இல்லாது அவ்விழாக்கள் இடம்பெறுமெனில் அது அபூர்வமானதாகவே அமையும். இவ்வாறாக, ஒளிப்படக் கருவி கள் மனித வாழ்வியலில் முக்கிய இடத்தினை வகிக்கின்றன.
ஓரிரு தசாப்தங்களுக்கு முன்னர், சாதாரணர்களால் அடையப்பட முடியாத ஒரு கருவியாக ஒளிப்படக் கருவி காணப்பட்டதுடன் சமூக கௌரவத்தினைப் பதிவு செய்வதாகவும் இக்கருவி அமைந்திருந்தது. மேலும், ஒளிப்பதிவுக் காட்சியைப் பதிவு செய்து, அதனைத் தாளில் பதித்து பெறுவதற்கு சில நாட்கள் தேவைப்பட்டன. இத்துறையில் அறிவியல் நுழைந்து செய்த புரட்சி காரணமாக, கையடக்கமான ஒளிப்படக்கருவிகளும், பதிவு செய்யப்படும் காட்சியை இலகுவாக பார்க்கும் திரை கொண்ட வசதிகளும், அதிக செலவில்லாமல் ஒரே காட்சியினைப் பலதடவைகள் பதிவு செய்து, சிறந்ததை கணினியில் பார்த்துத் தெரிந்தெடுக்கும் வசதிகள் எனப் பல உதவிகரமான இயல்புகள் ஒளிப்படக் கருவிகளில் உள்ளடக்கப்பட்டுள்ளன.
அதுமட்டுமல்லாமல், ஒளிப்பதிவு செய்த காட்சியினை தாளில் பதித்துப் பெறும் செயற்பாடுகளும் தற்போது இலகுபடுத்தப்பட்டுள்ளதுடன் விரைவாகப் பெறும் காலமும் கனிந்துள்ளது.
நாம் ஒளிப்படக்கருவியினை ஒரு பொருளினை நோக்கும்படி செய்யும்போது, பொருளில் இருந்து தெறிப்படையும் ஒளிக்கதிர்கள் ஒளிப்படக் கருவியின் வில்லை கள் (lens) ஊடாக பயணிக்கின்றன. பின் னர் இக்கதிர்கள், திசைதிருப்பும் ஆடி ஒன் றில் (flip-up mirror) தெறிப்பு அடைந்து ஒளிப்படக் கருவியின் பார்வைப்பகுதியை (view finder) அடைந்து நோக்கும் காட்சியை விம்பமாக பிரதிபலிக்கின்றன. முன்னைய காலங்களில் இந்தப் பார்வைப் பகுதியூடாக மாத்திரமே நோக்கி, காட்சியின் அளவினை சீர் செய்யமுடியும்.
தற்போது காட்சியினை ஒளிப்படக் கருவியில் அமைக்கப்பட்டுள்ள திரையில் பார்வையிடக்கூடிய வசதி, பார்வைப்பகுதியின் முக்கியத்துவத்தினைக் குறைத்துள்ளது எனலாம். பார்வைப்பகுதியில் தெரியும் விம்பத்தை அவதானித்து எமது ஒளிப்படத் தேவைக்கு ஏற்றவாறு ஒளிப்படக் கருவியின் நோக்குத் திசையைச் சரிசெய்தும், அவசியப்படுமெனில் வில்லையினை அசைத்தும் காட்சித் தெளிவையும் அளவையும் நிர்ணயிக்கமுடியும்.
அதன்பின்னர், ஒளிப்படக்கருவியின் ஆளியை (shutter button) அழுத்தும் போது, திசைதிருப்பும் ஆடியானது ஒளிக்கதிரின் பாதையில் இருந்து விலகி, விம்பமானது காட்சியினைப் பதிவு செய்யும் ஒளி உணரியின் (sensor) மீது படுவதற்கு வழியேற்படுத்தும். அதே கணத்தில் ஒளி உணரிக்கு முன்னால் இருக்கும் மூடியானது (shutter) திறந்து கொள்ளும். இந்தச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பே காட்சியொன்றினை ஒளிப்பதிவு செய்கையில் நிகழ்கிறது.
வில்லை ஊடாக உட்புகும் ஒளியின் அளவைக் கட்டுப்படுத்தும் துவாரத்தின் அளவும் (perture), ஒளி உணரிக்கு முன் னால் இருக்கும் மூடியின் திறந்து மூடும் வேகமும் (shutter speed) ஒளிப்படம் ஒன் றின் தன்மையை நிர்ணயிப்பதில் முக்கிய பங்காற்றுகின்றன. ஒளிப்படக் கருவியின் துவாரத்தின் அளவு அதிகரிக்கையில் ஒளிபுகும் அளவு அதிகரித்து படத்தின் பிரகாசம் அதிகரிக்கிறது. இந்த அளவு சாதாரணமாக f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11
மற்றும் f/16 என்ற வகையில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. இவற்றில் f/2 என்பது பெரிய அளவான துவாரத்தினையும் f/16 என்பது சிறிய துவாரத்தினையும் குறிப்பிடுகிறது. தற்போது தன்னியக்கம் கொண்ட ஒளிப்படக் கருவிகள் பாவனையில் வந்தபின் துவாரத்தினை கட்டுப்படுத்தும் அமைப்புக்களுக்கு அவசியமில்லாது போய்விட்டது.
ஒளி உணரிக்கு முன்னால் இருக்கும் மூடி திறந்து மூடும் வேகம் (shutter speed)
என்ற காரணியும் ஒளிப்படத்திற்கு அவசியமானது. அசைந்து கொண்டிருக்கும் காட்சியொன்றினை அதாவது நடன நிகழ் வொன்றினை படம்பிடிக்கையில், ஒளி உணரி முன்னால் உள்ள மூடி மெதுவாக திறந்து மூடினால் கிடைக்கப்பெறும் ஒளிப்படம் விரைவான நடன அபிநயங்களின் கலவையாக அமைந்துவிடும், படம் தெளிவாக அமையாது. குறித்ததொரு அபிநயத்தினை படமாக்க அந்த மூடி விரைவாகத் திறந்து மற்றைய அபிநயம் வருவதற்கிடையில் மூடப்பட வேண்டும். எனவே படமாக்கப்படவேண்டிய காட்சிக்கு ஏற்ப இக்காரணியின் முக்கியத்துவம் உணரப்படுகிறது.
ஒளிப்படக்கருவியில் காணப்படும் ஒளிக்கு துலங்கலைக் காட்டும் உணரியானது, தன் மீது படும் ஒளிக்கதிர்களை இலத்திரன்களாக (electrons) மாற்றும் வல்லமை படைத்தது. பொருளில் இருந்து வரும் ஒளிக்கதிரின் செறிவு, தன்மை என்பனவற்றிற்கு ஏற்ப தூண்டப்படும் இலத்தி ரன்களின் அளவு வேறுபடும். இந்த இலத்திரன்களின் எண்ணிக்கை, அதற்கேற்றவாறான ஏற்றம் என்பவற்றிற்கு இணங்கப் பெறப்படும் தரவுகள், ‘அனலாக்’ தரவுகளாக (analog data) சேமிக்கப்படும். பின்பு இவை, மாற்றி ஒன்றின் (ADC - Analog to Digital Converter) மூலம் எண்ணியல் தரவுகளாக (digital data) மாற்றப்பட்டு சேமிக்கப்படும். மேலும் இத்தரவுகள், பல்வேறு வடிகட்டிகள் (filters) ஊடாக செலுத்தப்பட்டு செம்மைப்படுத்தப்படும். இந்த செயற்பாடானது எண்ணியல் விம்ப நிரலாக்கம் (digital image processing) என அழைக்கப்படுகிறது. இவ்வாறு செம்மைப்படுத்தப்பட்ட எண்ணியல் விம்பமானது (digital image) நினைவகத்தில் (memory card) சேமிக்கப்படும். முன்னைய காலங்களில் ஒளி உணரிக்குப் பதிலாக ஒளிக்குத் துலங்கலைக் காட்டும் ஒளிப்பதி சுருள்கள் (film roles) பயன்பட்டன. தற்போதைய ஒளி உணரிகளின் பிரயோகம், ஒளிப்பதி சுருள்கள் தயாரிக்கும் நிறுவனங்கள் மூடப்படும் நிலைமைக்கு உள்ளாக்கியுள்ளது.
ஒளி உணரியானது மில்லியன் கணக்கான நுண்ணிய ஒளி உணர் புள்ளிகளால் (sensor points) ஆனது. இந்த நுண் உணர் புள்ளிகள், குறைகடத்திகளால் ஆக்கப்பட்ட இலத்திரனியல் உள்ளடக்கங்களின் (chips) நிரல்களாலும் (columns), நிரைகளாலும் (rows) ஆக்கப்பட்ட வரிசைத் தொகுப்பாகும் (arrays). ஒவ்வொரு நுண் உணரிப்புள்ளியும் பிக்சல் (pixel) என அழைக்கப்படும். உதாரணமாக, ஓர் ஒளி உணரி 2048 நிரல்களாலும் (columns), 3072 நிரைகளாலும் (rows)ஆன வரிசைத் தொகுப்பால் ஆக்கப்பட்டதெனில், இந்த ஒளி உணரி 6291456 (2048 X 3072) நுண் உணர்புள்ளிகளை கொண்ட ஒர் ஒளிப்படத்தைப் பதிவு செய்யும் திறன் உள்ளதாக அமையும். இந்த ஒளி உண ரியால் உருவாக்கப்பட்ட ஒளிப்படக் கரு வியின் திறன் 6.3 ‘மெகா பிக்சல்’ என வழங்கப்படும். (6.3 MP Camera).
தற்கால ஒளிப்படக் கருவிகளில் பொது வாக CCD (charged coupled device), CMOS (complementary metal oxide semiconductor) என இரு வகையான ஒளி உணரிகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
அ.ஹரின் சுலக்ஸ்ஸி, யாழ். நகர்
ஓரிரு தசாப்தங்களுக்கு முன்னர், சாதாரணர்களால் அடையப்பட முடியாத ஒரு கருவியாக ஒளிப்படக் கருவி காணப்பட்டதுடன் சமூக கௌரவத்தினைப் பதிவு செய்வதாகவும் இக்கருவி அமைந்திருந்தது. மேலும், ஒளிப்பதிவுக் காட்சியைப் பதிவு செய்து, அதனைத் தாளில் பதித்து பெறுவதற்கு சில நாட்கள் தேவைப்பட்டன. இத்துறையில் அறிவியல் நுழைந்து செய்த புரட்சி காரணமாக, கையடக்கமான ஒளிப்படக்கருவிகளும், பதிவு செய்யப்படும் காட்சியை இலகுவாக பார்க்கும் திரை கொண்ட வசதிகளும், அதிக செலவில்லாமல் ஒரே காட்சியினைப் பலதடவைகள் பதிவு செய்து, சிறந்ததை கணினியில் பார்த்துத் தெரிந்தெடுக்கும் வசதிகள் எனப் பல உதவிகரமான இயல்புகள் ஒளிப்படக் கருவிகளில் உள்ளடக்கப்பட்டுள்ளன.
அதுமட்டுமல்லாமல், ஒளிப்பதிவு செய்த காட்சியினை தாளில் பதித்துப் பெறும் செயற்பாடுகளும் தற்போது இலகுபடுத்தப்பட்டுள்ளதுடன் விரைவாகப் பெறும் காலமும் கனிந்துள்ளது.
நாம் ஒளிப்படக்கருவியினை ஒரு பொருளினை நோக்கும்படி செய்யும்போது, பொருளில் இருந்து தெறிப்படையும் ஒளிக்கதிர்கள் ஒளிப்படக் கருவியின் வில்லை கள் (lens) ஊடாக பயணிக்கின்றன. பின் னர் இக்கதிர்கள், திசைதிருப்பும் ஆடி ஒன் றில் (flip-up mirror) தெறிப்பு அடைந்து ஒளிப்படக் கருவியின் பார்வைப்பகுதியை (view finder) அடைந்து நோக்கும் காட்சியை விம்பமாக பிரதிபலிக்கின்றன. முன்னைய காலங்களில் இந்தப் பார்வைப் பகுதியூடாக மாத்திரமே நோக்கி, காட்சியின் அளவினை சீர் செய்யமுடியும்.
தற்போது காட்சியினை ஒளிப்படக் கருவியில் அமைக்கப்பட்டுள்ள திரையில் பார்வையிடக்கூடிய வசதி, பார்வைப்பகுதியின் முக்கியத்துவத்தினைக் குறைத்துள்ளது எனலாம். பார்வைப்பகுதியில் தெரியும் விம்பத்தை அவதானித்து எமது ஒளிப்படத் தேவைக்கு ஏற்றவாறு ஒளிப்படக் கருவியின் நோக்குத் திசையைச் சரிசெய்தும், அவசியப்படுமெனில் வில்லையினை அசைத்தும் காட்சித் தெளிவையும் அளவையும் நிர்ணயிக்கமுடியும்.
அதன்பின்னர், ஒளிப்படக்கருவியின் ஆளியை (shutter button) அழுத்தும் போது, திசைதிருப்பும் ஆடியானது ஒளிக்கதிரின் பாதையில் இருந்து விலகி, விம்பமானது காட்சியினைப் பதிவு செய்யும் ஒளி உணரியின் (sensor) மீது படுவதற்கு வழியேற்படுத்தும். அதே கணத்தில் ஒளி உணரிக்கு முன்னால் இருக்கும் மூடியானது (shutter) திறந்து கொள்ளும். இந்தச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பே காட்சியொன்றினை ஒளிப்பதிவு செய்கையில் நிகழ்கிறது.
வில்லை ஊடாக உட்புகும் ஒளியின் அளவைக் கட்டுப்படுத்தும் துவாரத்தின் அளவும் (perture), ஒளி உணரிக்கு முன் னால் இருக்கும் மூடியின் திறந்து மூடும் வேகமும் (shutter speed) ஒளிப்படம் ஒன் றின் தன்மையை நிர்ணயிப்பதில் முக்கிய பங்காற்றுகின்றன. ஒளிப்படக் கருவியின் துவாரத்தின் அளவு அதிகரிக்கையில் ஒளிபுகும் அளவு அதிகரித்து படத்தின் பிரகாசம் அதிகரிக்கிறது. இந்த அளவு சாதாரணமாக f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11
மற்றும் f/16 என்ற வகையில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. இவற்றில் f/2 என்பது பெரிய அளவான துவாரத்தினையும் f/16 என்பது சிறிய துவாரத்தினையும் குறிப்பிடுகிறது. தற்போது தன்னியக்கம் கொண்ட ஒளிப்படக் கருவிகள் பாவனையில் வந்தபின் துவாரத்தினை கட்டுப்படுத்தும் அமைப்புக்களுக்கு அவசியமில்லாது போய்விட்டது.
ஒளி உணரிக்கு முன்னால் இருக்கும் மூடி திறந்து மூடும் வேகம் (shutter speed)
என்ற காரணியும் ஒளிப்படத்திற்கு அவசியமானது. அசைந்து கொண்டிருக்கும் காட்சியொன்றினை அதாவது நடன நிகழ் வொன்றினை படம்பிடிக்கையில், ஒளி உணரி முன்னால் உள்ள மூடி மெதுவாக திறந்து மூடினால் கிடைக்கப்பெறும் ஒளிப்படம் விரைவான நடன அபிநயங்களின் கலவையாக அமைந்துவிடும், படம் தெளிவாக அமையாது. குறித்ததொரு அபிநயத்தினை படமாக்க அந்த மூடி விரைவாகத் திறந்து மற்றைய அபிநயம் வருவதற்கிடையில் மூடப்பட வேண்டும். எனவே படமாக்கப்படவேண்டிய காட்சிக்கு ஏற்ப இக்காரணியின் முக்கியத்துவம் உணரப்படுகிறது.
ஒளிப்படக்கருவியில் காணப்படும் ஒளிக்கு துலங்கலைக் காட்டும் உணரியானது, தன் மீது படும் ஒளிக்கதிர்களை இலத்திரன்களாக (electrons) மாற்றும் வல்லமை படைத்தது. பொருளில் இருந்து வரும் ஒளிக்கதிரின் செறிவு, தன்மை என்பனவற்றிற்கு ஏற்ப தூண்டப்படும் இலத்தி ரன்களின் அளவு வேறுபடும். இந்த இலத்திரன்களின் எண்ணிக்கை, அதற்கேற்றவாறான ஏற்றம் என்பவற்றிற்கு இணங்கப் பெறப்படும் தரவுகள், ‘அனலாக்’ தரவுகளாக (analog data) சேமிக்கப்படும். பின்பு இவை, மாற்றி ஒன்றின் (ADC - Analog to Digital Converter) மூலம் எண்ணியல் தரவுகளாக (digital data) மாற்றப்பட்டு சேமிக்கப்படும். மேலும் இத்தரவுகள், பல்வேறு வடிகட்டிகள் (filters) ஊடாக செலுத்தப்பட்டு செம்மைப்படுத்தப்படும். இந்த செயற்பாடானது எண்ணியல் விம்ப நிரலாக்கம் (digital image processing) என அழைக்கப்படுகிறது. இவ்வாறு செம்மைப்படுத்தப்பட்ட எண்ணியல் விம்பமானது (digital image) நினைவகத்தில் (memory card) சேமிக்கப்படும். முன்னைய காலங்களில் ஒளி உணரிக்குப் பதிலாக ஒளிக்குத் துலங்கலைக் காட்டும் ஒளிப்பதி சுருள்கள் (film roles) பயன்பட்டன. தற்போதைய ஒளி உணரிகளின் பிரயோகம், ஒளிப்பதி சுருள்கள் தயாரிக்கும் நிறுவனங்கள் மூடப்படும் நிலைமைக்கு உள்ளாக்கியுள்ளது.
ஒளி உணரியானது மில்லியன் கணக்கான நுண்ணிய ஒளி உணர் புள்ளிகளால் (sensor points) ஆனது. இந்த நுண் உணர் புள்ளிகள், குறைகடத்திகளால் ஆக்கப்பட்ட இலத்திரனியல் உள்ளடக்கங்களின் (chips) நிரல்களாலும் (columns), நிரைகளாலும் (rows) ஆக்கப்பட்ட வரிசைத் தொகுப்பாகும் (arrays). ஒவ்வொரு நுண் உணரிப்புள்ளியும் பிக்சல் (pixel) என அழைக்கப்படும். உதாரணமாக, ஓர் ஒளி உணரி 2048 நிரல்களாலும் (columns), 3072 நிரைகளாலும் (rows)ஆன வரிசைத் தொகுப்பால் ஆக்கப்பட்டதெனில், இந்த ஒளி உணரி 6291456 (2048 X 3072) நுண் உணர்புள்ளிகளை கொண்ட ஒர் ஒளிப்படத்தைப் பதிவு செய்யும் திறன் உள்ளதாக அமையும். இந்த ஒளி உண ரியால் உருவாக்கப்பட்ட ஒளிப்படக் கரு வியின் திறன் 6.3 ‘மெகா பிக்சல்’ என வழங்கப்படும். (6.3 MP Camera).
தற்கால ஒளிப்படக் கருவிகளில் பொது வாக CCD (charged coupled device), CMOS (complementary metal oxide semiconductor) என இரு வகையான ஒளி உணரிகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
அ.ஹரின் சுலக்ஸ்ஸி, யாழ். நகர்
.jpg)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக